Ik heb Scabiosa lang onderschat. En misschien neig ik nu wel naar het andere uiterste en overdrijf een beetje als ik zeg dat geen plant zo makkelijk en zo lang bloeit en zo standvastig is.
Ik hoef geen reclame te maken, ze zijn erg geliefd.
Zet er wel iets heel anders naast, zoals een Veronica met haar spitse aartjes.
Een fijne eenvoudige plant met z'n speldenkussentjes bloemen en zeer lange bloei.
Voor niemand te hoog gegrepen. of te moeilijk.
Na de winter een beetje bijknippen is alle verzorging die ze vraagt. Voor je het weet bloeit ze alweer.
Geschikt voor beginners. Vergeten door gevorderden.
Net als 'Butterfly Blue' een makkelijke leuke plant met speldenkussentjes bloemen die zeer geliefd is bij bijen en vlinders.
Zonder haperen bloeiend tot de herfst.
De bloemen zijn zo'n 3,5 cm breed.
Speldenkussentje heten ze in het Engels.
Dit is de compacte, rijk bloeiende vorm van kleine plathoofd die normaal zo'n 80 cm wordt en daarmee nog niet half zo hoog is als de grote plathoofd; Cephalaria gigantea. Hans Kramer vermoedt dat dit eigenlijk Scabiosa ochroleuca var. webbiana moet heten. In het extreem natte jaar 2024 zagen we haar ook wel de 80 cm aantippen.
Het is een eindeloos bloeiend heerlijk, zelf uitzaaiend schatje voor je tuin waar vlinders, bijen en andere nuttige beestjes samen met jou enorm blij van worden.
Schizachyrium zijn strak rechtopstaande goed winterharde grassen met vaak prachtige herfstkleuren.
Deze vondst van Cassian Schmidt is met haar rode stengels en behaarde grijs-blauwe blad de meest opmerkelijke van het geslacht.
Toen ik haar jaren geleden voor het eerst zag was ik meteen dolenthousiast.
De grote grap van 'Ha Ha Tonka' is dat het blad zo fijn behaard is.
Stoer en lollig tegelijk.
Schoffellen is niet alleen onkruidbestrijding. Door de grondbewerking komen voedingsstoffen vrij en het losse laagje voorkomt verdamping uit de ondergrond. "Schoffelen is mesten en water geven."
De schoffel is 4-zijdig geslepen, werkt dus in alle richtingen..
breedte van het hoofd: 10 cm
lengte van het hoofd: 6 cm
steel: 155 cm met dwarshilt (duwgreep)
totale lengte: 174 cm
gewicht: 1.25 kg
materiaal van steel: essenhout
Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.
Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.
Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.
Sterk en makkelijk.
Nooit gedacht dat we deze misschien wel allergewoonste plant ter wereld ooit nog zouden gaan vermeerderen.
Maar misschien is ze toch wat ondergewaardeerd. Rotsvast, zeer bijvriendelijk en vooral heel gemakkelijk
Mocht je daar aan denken, knip ze dan in mei nog een keer terug voor nog meer bloemen.
Nog steeds de donkerste.
We zijn er het eerste jaar dat we hem hadden ingevoerd uit Engeland om plat gevraagd. Voor wie hem nog niet zag; zelfs in de schaduw is 'Purple Emperor' bijna zwart. De donker rode schermen steken zelfs nog af tegen het vrij smalle blad.
Een vondst van Graham Gough die op de helaas opgeheven kwekerij Washfield werkte.
We kregen haar daar.
Een zeldzame inheemse plant die vooral voorkomt op droge zandgronden in combinatie met Thymus pulegioides. Ze is geliefd bij bijen en hommels en waardplant voor de apollovlinder (die alleen in de bergen voorkomt) en de in Nederland zeer zeldzame wolfsmelkuil.
De Nederlandse naam is afgeleid van het Franse 'triquemadame'.
Een oersterke, makkelijke plant die veel wordt gebruikt op groendaken. (ook op onze bijenstal) Eetbaar, bijvoorbeeld in salades.
De hele zomer bloeiend in crème-geel met een donker geel hart. Grote pollen rechtopstaande plat blad in waaiers als bij de verwante irisachtigen. Het is een pastelgeel dat borders een onopvallende warmte injectie geeft. Dat noemen wij ook mediterrane uitstraling. En het biedt ook voor combinaties in die sfeer veel perspectief.
Maar, oorspronkelijk uit Argentinië.
Vooral toch een siervrucht hoewel anders beweerd wordt.
Afschuwelijk bitter. Zijn er Ethiopiërs in de zaal die kunnen uitleggen wat we met die bitterheid moeten?
Van oorsprong Oost-Afrikaanse soort met latere bron in Turkije. De vruchtjes zijn 4-5 cm doorsnee en hebben de sierlijke vorm van een geribd pompoentje. De kleur is via groen naar oranjerood. Eetbaar in onrijpe staat. De 150 cm hoge planten (kas) dragen zeer rijk!
Deze hebben we nog niet geproefd, maar hij zou wel eens net zo bitter kunnen zijn als 'African N'Goyo'. Gedroogd ook heel origineel als kerstbal.
Antroewa is een uit Midden-Afrika afkomstige soort die nauw verwant is aan aubergine. Wij vinden ze veel te bitter, maar in de Surinaamse keuken en in Afrika zijn ze juist geliefd om die bittere smaak en worden ze half rijp gegeten. Het jonge blad heet Gboma en wordt met vulling gestoomd of gefrituurd.
Ze staan graag warm en moeten worden aangebonden.
Wij zien het meer als zelfgekweekte herfstdecoratie.
Bij aubergine denk ik meteen aan 'Melanzane alla Parmigiana'. Maar aubergine is geen puur mediterrane groente. Ook de Indische en Surinaamse keuken weten er raad mee. Daarbij wordt meestal dit langwerpige 'boulanger' type gebruikt al dan niet in combinatie met cocosmelk.
Aubergine bevat veel ijzer en is een onverwachte vleesvervanger. Voor je eiwit eet je net als de koeien en Popeye bladgroen.
Een van onze favoriete groenten. Met kerstomaten over de pasta of met bechamel en tomatensaus uit de oven bij rijst. Of gewoon in de pastasaus.
Ze zijn prima buiten te telen, hebben geen last van enge ziektes.
Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken "Boulanger" genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: wit met lila aders.
Ze groeien ook goed in een flinke pot in de vensterbank.
Aubergine bloemetjes zijn prachtig.
Heerlijk handzame auberginetjes waar je mooi regelmatige schijfjes kunt snijden. Ze worden ongeveer 15 cm lang.
Deze vorm komt oorspronkelijk uit India en werd door Hindoestanen meegenomen naar Suriname.
Laat ze niet te rijp worden, je wil er niet te veel zaad in.
Lukken in een warme zomer ook buiten.
Het is een trage starter maar eenmaal aan de gang gemakkelijk rijp te krijgen.
Ze zijn zo groot als een pingpongbal en geweldig getekend.
Er wordt wel beweerd dat ze goed smaken.
Je zou ze jong moeten eten.
Ik geloof daar nog niet echt niet in, een kikkervisje in mijn keel. Ook als is ze bittervrij met mooi wit vlees en ideaal voor Thaise gerechten.
Daar is ze veel te mooi voor. Ik ben dol op deze kikker.
Mijn Italiaans begint langzaam wat te worden. Dit is natuurlijk de 'Ronde Witte Roze gevlekte' aubergine.
De grote bolronde vruchten met stevig vruchtvlees en weinig zaden beginnen wit, naarmate ze rijpen verschijnen de roze-violette strepen.
Het bolronde type kennen we al van 'Violetta di Firenze', mijn favoriete aubergine.
Melanzane alla parmigiana is een van mijn favoriete gerechten.
Een historische heerlijkheid. Dit oude ras geeft grote bolronde, iets geribde vruchten die via wit naar een diep lavendellila afrijpen.
Het smakelijke vruchtvlees is stevig en smaakt romig. Weinig hinderlijke zaden in de vruchten. Zo'n acht vruchten per plant mag je verwachten. Buitenteelt heeft goede kansen.
De aller lekkerste variëteit van mijn favoriete groente.
De wat meer langwerpige vorm van 'Black Beauty' Zelfs het blad is wat meer langgerekt.
Beide zijn professionele rassen, dus je kunt je overschot aan de plaatselijke supermarkt leveren.
Ze zijn prima buiten te telen, hebben geen last van enge ziektes.
Witte aubergine heeft vaak last van een overmaat aan zaad. Dat betekent dat ze te rijp worden geoogst, maar die rassen zijn ook een tikkeltje wild nog.
Dit is een verbeterde professionele versie met minder zaad. Oogst ze ook niet te rijp, dus wanneer zo zo'n 10 cm lang en 3 cm dik zijn, nog vrij klein dus.
Een compacte gezonde plant die het ook buiten goed doet.
Deze bijzondere plant uit Zuid-Amerika heeft geen enkele verwantschap met appel, meloen of peer. Ook niet met komkommer, de vertaling van pepino.
De smaak van de vruchten neigt het meest naar een mild zoete meloen met een vleugje peer.
Ze is niet winterhard, dus we houden haar in pot. Ze kan uit zaad hetzelfde jaar vruchten geven en draagt ook al vroeg in de zomer.
We hadden haar 30 jaar geleden al. Nu na jaren afwezigheid is ze eindelijk weer terug.
'Newleaze Coral' heeft net als 'Childerley' een vrij lastig definieerbare kleur. Maar het mag hier gerust rood heten. Ook deze mini Lavatera heeft over een zeer lange periode massa's kleine bloemetjes die 's nachts sluiten.
Ze hebben beslist doorlatende grond nodig om lang te leven. Ze kunnen zelfs in een milde winter hun blad houden. In het voorjaar diep terugknippen.
Lieflijk subtiel en toch een stoere prairieplant.